In plaats van een beroep te doen op een professioneel modellenbureau om mijn collectie juwelen te presenteren, klopte ik aan… in het asielcentrum in mijn dorp. Of iemand van de aanwezige vluchtelingen bereid was mee te doen aan een fotoshoot? "Het enige wat ik vroeg, was dat de vrouwen gaatjes in hun oren hadden".
Ik ben geen fan van stereotiepe ideaalbeelden. Ik hou van diversiteit.
Zo zie ik in ons dorp vaak asielzoekers rondlopen van wie ik denk: verdorie, dat zijn toch schone mensen.
Omdat een gouden ring volgens mij mooier is aan een donkere hand, kwam ik op het idee om haar 'nieuwe dorpsgenoten' te polsen voor een fotoreportage. Zo trok ik mijn stoute schoenen aan, meldde me aan het loket van het asielcentrum in Arendonk en vroeg of er mannen, vrouwen of kinderen bereid waren om voor mij te poseren met een van mijn handgemaakte gouden ringen, armbanden, halskettingen of oorbellen. "Jong of oud, man of vrouw, blank of zwart, ik had geen voorkeuren. De enige vereiste was de vrouwen gaatjes in hun oren hadden: omdat ik ook graag enkele foto's wilde maken met mijn oorbellen."
Na een interne oproep in het opvangcentrum stelden zeven bewoners zich kandidaat: een mama met twee kinderen uit Suriname en nog twee andere vrouwen en twee mannen uit Venezuela, Somalië, Iran en Oost-Turkistan. Samen met een begeleidster van het centrum zakten de fotomodellen-voor-één-dag kort daarna af naar mijn atelier in het Varenpad in Arendonk. "Ik toonde hun mijn juwelen en liet hen vrij kiezen welk sieraad ze zelf het mooist vonden of dat het best bij hen paste. In het begin reageerden ze nog wat terughoudend en verlegen, maar al snel kwamen ze helemaal los. Ook de fotoshoot bleek een schot in de roos. Het waren allemaal gewone mensen, uit alle uithoeken van de wereld, maar voor mij waren het échte topmodellen. En de foto's? Die waren nóg mooier dan ik vooraf had durven dromen."
Ondertussen had mijn man de barbecue aangestoken voor de gasten en mocht iedereen aanschuiven aan de tuintafel. "Met halalvlees? Nee, want dat bleek nergens te vinden in Arendonk. We hebben dan maar kip en vegetarische hapjes op de barbecue gelegd. Iedereen vond het superlekker en superplezant."
De beelden, gemaakt door een bevriende fotograaf nl. memories by toni wil ik nu gebruiken op mijn website en op Intagram.
Uit dankbaarheid ga ik voor elk van mijn mannequins nog een eigen zilveren ring of armband maken, die ik daarna persoonlijk aan hen wil afgeven in het asielcentrum.
De fotocampagne met de Arendonkse asielzoekers is tekenend voor mijn werk. "Ik heb de mooiste job ter wereld" "Want wat ik doe, is mensen gelukkig maken. Hier in mijn atelier zijn al vele tranen gelaten. Ik lever alleen maatwerk, van trouwringen tot rouwsieraden. Zo kan ik de vingerafdruk of de assen van een overleden familielid of vriend mee in het goud verwerken. Of een wafeltextuur aanbrengen op een ring omdat je oma de lekkerste wafels bakte? Alles is mogelijk. Ik kan alles maken wat je wenst."
tekst: Eddy Meulemans, Gazet van Antwerpen, Het Nieuwsblad
